Дээшээ ургадаг биш дотогшоо ургадаг бүхэн бие биенээ барааддаг...

Яасан, гуниглаад л байна уу чи
Наашаа суу
Сэтгэл эмзэглэн гуниж явах үедээ хүн
Сэргэлэн золбоотой бай гэж өөртөө хэлж чаддаггүй юм
Ийм цагт сайн хүн олон л доо
Инээхээ мартсан юм шиг царайдаа хайр өвөрлөсөн хүн зөндөөн л дөө
Гэхдээ
Буруугүй хүнд бодол зөөлрөн уярч суулаа ч
Бусдын үрд дурлаж болдоггүй шиг хэцүү байдаг юм
Шалтгаангүй хэн нэгэн чамайг аргадвал
Шаналал чинь зовлон болж хувирдаг юм
Өрөвдүүлэх чинь аргадуулахаас хэцүү
Өөртөө гомдох чинь улам ихэснэ гээч
Зүрх хөндүүрлэтэл гомдоосон хэн нэгэн нь
Зөрөөд өнгөрөх агшнаа ч болов уярч харахад
Ээждээ айлгасан хүүхэд ...

Хээнцэр цэцгийг дур мэдэж таслахыг ч хорихгүй
Содон хүнд дурлахыг хэн ч хорихгүй
Хэнэггүй аашаараа чи бүхний шийдээд
Хөлгүй далайд живж зовлонд унав даа

Хаврын тэнгэр аашаа хувиргана
Хуурамч дурлал зангаа хувиргана
Дуулим орчлон чамаар дутахгүйг бодоорой
Дурлалд битгий яар

Аадрын бороо тааралдсанаа норгодгийн адил
Амин зүрхийг чинь гашуун нулимс норгоно
Харсан хүнээ хайр гэж бүү бодоорой
Дэндүү хэцүүг ухааран ойлгож мэднэ

Хаврын тэнгэр аашаа хувиргана
Хуурамч дурлал зангаа хувиргана
Дуулим орчлон чамаар дутахгүйг бодоорой
Хуй салхи хэнийг ч дайрдаг
Хайр дурлал чамайг т...

Ихэмсэг агаад эрхэм энэ л бүсгүй
Ижил ханиан үгүйлж гэртээн сууна
Ирэх жилүүдийн шуурганд сэтгэл яахан ганхахыг
Идэр залуу насанд яахан мэдэх ч билээ дээ
Итгэл сэтгэлээн тээж хоцорсон, хүлээсэн
Ижил хань нь ирсэнгүй энэ олон жилүүдэд
Ихэр татан уйлахад нь нулимсан зам татаж
Ижий цагаан сэтгэлдээн сүүгээн ивэлгэж хүлээсэн Холын холд одохдоо хайртай гээд мордсон
Ханагар сайхан эр одоо хаана явааг
Хүслээн шивнэж тарнихдаа "Ээж хад"-наас асууна
Хариу юу ч хэлэх билээ дээ Хад юм чинь
Хар дарсан зүүд шиг харанхуй нөмөрсөн амьдралд
Хүлээсэн сэтгэлийн буруу ч гэж юу байхав
Хүнээс өөрөөр а...

Гурван жил хүлээлээ
Гунигт сэтгэлийн минь нууранд шувууд үл ирнэ
Гурван жил хүлээлээ
Гундсан хайрын минь модноос навчис бүгд хийслээ

Балар харанхуйд дэн барин зогслоо
Бас л шаналал..... Өөр хэн ч үл ирнэ
Баясал жаргалаа мартажээ....Гурван жил өнгөрч
Байсан атлаа байгаагүй юм шиг чамайг би дурслаа

Унтаад сэрэхдээ үгүйлэн санадаг төрхийг
Уйлаад мартсан бол гунигаар дутах өдрүүдэд би амьдарна
Нулимс хэлхсэн цэнхэр дурсамжиныхаа чанадад
Нуугдчихаад ирээгүйг чинь би мэднээ

Гунигт өнчин тогоруу адил өдрүүдэд
Гурван жил навчисанд даруулж алхлаа

Эрхэлж наадаж тоглож өсөж

Энхрийлж хайрлаж эрхлүүлэхийг сурсан ч

Энэ биед минь бусдын төлөө гэсэн удаа үгүй

Ухаалаг санагддаг надад чи

Улам илүүг хүсдэг өөдгүй зантайгаа мэдлээ би

Энхрийлж чамайгаа жаргаахыг хүсэвч

Энэхэн бие минь өөрийгөө голох юм

Орчлонд үгүй гэдэгт итгэдэг ч бүтэлгүй би

Өөрийгөө голох юм

Төгс хүн биш ч чи минь наддаа

Туулсан амьдралын минь хамгийн сайхан учрал

Уулзалгүй хичнээн ч удав даа санасан уу чи минь

Уйтгарт автан элдвийг бодож зовоогүй биз

Учрах өдрийг тэсэн хүлээж шаналаагүй биз

Урьдын явдалыг дурсамж болгож мартаа юу эсвэл

Салж холдмооргүй сайхан мөчийг дахин зохиоё

Салхины аясаар зугаалан эрхлэе хамтдаа

Сэтгэл сэргээх үгийг ярилцан цэнгэе бүгдийг мартан

Сансрын уудамд дүүлэх мэт жаргал бэлэглэе чамдаа

Үүнээс хойш байнга уулзаж байя, ядаж сэтгэлдээ

Үcний ширхэг бүрийг буурал болтол хамтдаа

Үзэгний үзүүрийг хөдөлгөж дийлэхгүй болтлоо

Үнэнчээр миний сэтгэл хэзээ ч хувирахгүй ээ

Эрхлэхээ нууж омголон гүйсэн минь
Эрхэмсэг ихэмсэг ертөнцөд эгэлхэн төрхөөрөө
чи ирсэн
Хээрийн салхи хүртэл ноолсон ганцхан үгийг
Хэнээс ч сонсоогүй юм шиг шив шинэхэн
чи авч ирсэн

Нар үгүйлж дөлгөнөсөн тэнгэрээс
Намрын бороо шиг дусаал шивнүүлж ирсэн
Атаархал дундуур чи жороо морьтой хатирч
Ар цармын бялзуухай үргэн нистэл надад ирсэн
Бичиж амжиагүй шүлгийн дунд
Бишүүрхэн байж ирсэн
Тасарсан сур нудраган дотор зангирч
Тал дунд ч нөмөртэй эр хүн болж ирсэн
Аз эзийн тавиланд жишим ч үгүй өнгөрсөн нэгний
Алдаа баймаар сайхныг үргээн байж надад ирсэн
Альханд ч жинтэм гэгээн сэ...

Намайг танихгvй байгаа
Эмэгтэй та сонсооч
Нартад би таныг
Ээж ээ хэмээн дуудах гэж байна

Ходоод гэдэс тань евдеж
Хоол ундандаа муудах тусам
Хорон муу бодлууд таныг
Хавьгvй ихээр зовоосоор л байна уу?
 

Хэлгvй одод, харалган тэнгэрийн дор
Хормын тедий жаргал амсахдаа
Халуун хэвлийдээ хvvгээ амилахыг
Хайртай ээж минь юунд дургvйцнэ вэ?

Хvйнээс тань салаалж
Хvн терех гэж байна
Хехеер тань амьдрах
Хvv чинь ирэх гэж байна

Салхи залгиад уйлахад минь
                                   Та ереегееч
Нар хараад найтаахад минь
                                   Та ехеерд...

Яадаг юм би шүлэг бичнэ
Бал цаас хоёроо дуустал нь би бичнэ
Яадаг юм би чамд бүтэхгүй ч гэсэн дурлана
Биеийг чинь ч болтугай аваад унаж үхтлээ дурлана
Яадаг юм би шүлэг бичнэ
Хуруу гар хоёроо цуцтал нь би бичнэ
Яадаг юм би чамд хүссэнээрээ дурлана
Хайртай хайргүй чинь хамаагүй ээ, би чамд дурлана
Яадаг юм би шүлэг бичнэ

Яг л Ичинхорлоо шиг бичнэ гэж би хэлэхгүй
Яадаг юм би чамд зүгээр л дурлана
Янаглан жаргахгүй ээ, би чамд сэтгэлээрээ дурлана
Яадаг юм би шүлэг бичнэ
Ямар муухай юм бэ гэж хэн нэгэн нь хэлбэл хэлэг
Яадаг юм би чамд эрх дураараа дурлана
Яасан онцгүй залуу вэ гэж...

Хурмастын хvv хишиг тvгээж байна уу

Хувилах бvхэн төрхөө гээлгvй явах чинь

Хугарсан модод салхи эмгэнэн гинших нь

Хуурын аялгуу шигдотно санагдах чинь

Халхын сайхан Юндэн харцыг нь дагуулж уулгалах

Хатан гоо эхийн зvрхэн бороо асгарчээ

Хойморт залсан бурхан шиг уйтгар намайг эзэмдэхэд

Холдоон байгаа тvvн рvv мөнхийн ус урсах нь ээ

Гуниг гээч миний насны өглөөтэй хөөцөлдсөөр

Гурван гvюэ давж танил юм шиг хөтлөлцөхөд

Vнэтэй бvхнийг би шvлгээр худалдаж авчихаад

Vvрдийн өмсгөл урлаад чамд би бэлэглэнэ.